क्रान्तिवीरको शपथ

मैले त्यो घटना र पुस्तक हेरी रहें । हेरे पछि मेरो आत्मा केही प्रफुल्ल भयो । मेरो इतिहासको त्यो सम्झना याद भयो जहाँ बिष्णु पाण्डेयको सहादत भएको थियो जन आन्दोलन -२ त्यों सारा घटनाक्रमको शिलशिला मेरो आत्मकथा संग मिलेको महसूस गरें । म घर छोडेको पनि बर्षौ भएको थियो । नेपालको त्यो वस्तिमा पुगेँ जहाँ शहीद पार्क , शहीद स्मारक भवन र सहीदका अभिलेखालय थिए । इतिहासका सारा नालीबेली थिए । नेताहरुका कुकृत्यको खंडन गरिएका दस्ताबेजहरू थिए र नजिक एउटा पुस्तक थियो । हेरेँ, पुस्तक मुटु नै छुने मर्मस्पर्शी थियो, पढ्न थालेँ नाटक जस्तै थियो लेखकको नाम -'अज्ञात बेहोशी' थियो । पुस्तक करीब ४०० पृष्ठ को थियो र पुस्तकको नाम थियो- 'शहीदका सपना पूरा गर्छौं'

पाना पल्टाउदै गएँ, हेर्दै गएँ पानाको मोहनी यति मार्मिक थियो कि? रात बितेको थाहा नै पाइन ।
कथा यसरी जादै थियो .......क्र.म.श: पानाहरू पल्टदै थिए ।

'हरे के गर्नु भएको होला यस्ता कुरा ? हुलमुलमा ज्यान जोगाउनु अनिकालमा बीउ जोगाउनु भन्छन मानिसहरु । हेर्नुस सरोजको बाबा, हजुरलाई केही भो भने के हालत हुन्छ ?
मेरो गर्भमा बच्चा छ यस्तो बेलामा जानू ठीक छैन' --आखाभरि आँसु टिल्पिलाउदै सुनिताले भनिन ।

'सुनु के यस्तो अवस्थामा म आफ्नो कर्तब्य भुलेर बसुं ? यो देश -समाजको हित हुन्छ भने मैले मेरो जीवन उत्सर्ग गर्न तैयार छु । जीवन युद्दमैदानमा अन्त्य हुन्छ भने स्वर्ग भन्दा पबित्र र आदर्शवान हुनेछ । हेर, मानिस एकदिन मर्नु त छ छ ऋषि मनिषीले लोकको लागि आफ्नो जीवन त दिए म सामान्य मानिस हुँ, जाबो यो जीवन जान्छ भने तिमी किन चिन्ता गर्छ्यौ आमा बाबा सारा हुनुहुन्छ, जसले भोली तिम्रा सन्तानको नाममा राष्ट्र नतमस्तक हुनेछ ।

"यी सारा कोरा कुरा हुन, हुन त नेपाली इतिहास रगतले कोरिएको छ। भावना र मानवताले हैन ।.राजनिति रगतको मुल्यमा खरीद बिक्री हुन्छ । हामीले धेरै सुन्यौ जान्यौ २००७ को जनक्रान्ति, २०३६ को जनमत संग्रह, २०४६को जनआन्दोलन, २०६२\६३ को अर्को लोकतान्त्रिक आन्दोलन र २०५२ देखिको जनयुद्दमा कति नेपालीको ज्यान गयो कति जनयुद्द्का क्रान्तिकारीको बेदना सुनेकी छु । आफ्नो साथीको किलो सेर टू मा मारिँदाका हृदयबिदारक कहानी नसुनेकी पनि हैन । हेर्नुस जे होस लखन थापाको इतिहासमा आफ्नो इतिहास जोड़े पनि यो स्वार्थी समाजले कहिल्यै बिबेक राख्ने छैन ।
´´
शहिदको नाम कति पवित्र हुन्छ ? जसले मुलुकको हितको लागी प्राण उत्सर्ग गरे, हो, आज सत्ताभोगी किराहरूले सुन्दर फूलबारीमा सलह पसे झै पसेर नेपालको अस्मिता माथि खेलवाड़ गरे । मलाई थाहा छ सुनु, त्यही देख्न नसकेर मैले विद्रोहको बिगुल फुक्न चाहेको हूँ, हरेक घर घरमा अन्याय अत्याचारी छन । यी कपटीका कारण लाखौँ युवा मुग्लान पसे। के हाम्रो देश गरीब छ ? यस्तै दुराचारीको कारण हामी पछि परेका हौँ ।

'हो शहिदको नाम पवित्र हुन्छ, यो मलाई थाहा छ तर थाहा छैन किन नेता आफ्नो हैसियत जान्दैनन बुझ्दैनन । हुदा हुदा नत्र सर्वसाधारणले नेताको गालामा किन थप्पड़ दिन्छ्न ? धैर्यताको बाँध टुटेर हैन ?

' हो हजुरले आखिर जीवन देशको लागी अर्पण गरे पनि त्यही काले बिरालो, रक्तपिपासु स्याल र ढोंगी ब्वाँसोको कथा जस्तै त हो नि । हेर्नुस समाजसेवा रगत दिएर मात्र हुदैन । कलमको मसीको ज्वालोमा ती खुनीलाई नाङ्गेझार पारेपछि जनताको लागी फेरी कुदृष्टि राख्ने छैनन, पत्तासाप हुनेछन । पितपत्रकारिताको फाइदा लिएर दुनियालाइ हासी हासी फसाए ।' -सुनीता भन्छिन ।
"बाबा, माने तिमीलाई पनि, मैले त सोचेको पनि थिइनँ, तिमी भित्र पनि यस्ता कुराहरू छन भन्ने ? हो म अब जे जसरी हुन्छ, त्यो बिहानको पर्खाइमा छु हामीले जीवन दिनु त छ छ, तर केही मूल्य चुकाउनु छ जन्मभूमिलाई ।'


'हजूर, नारीको चाहिँ आफ्नो केही भावना नै हुदैन भन्ने सोच्नु भएको छ कि के हो? हेर्नुस, झाँसीकी रानी लक्ष्मीबाईमा कत्रो हिम्मत थियो, जुन वीरताको इतिहासमा एउटा कोशेढुंगा बन्यो । तर १० बर्षे जनयुद्दमा कति नारी युवतीले उत्सर्ग गरे पनि के अर्थ राखे र नेताहरूले ? आफ्नै स्वार्थमा लागी रहे र छन । हिजो एक अर्काका ज्यानी दुश्मन आज एउटा टेबुलमा हाँसोमजाक गरिरहेका हुन्छन् । यी खलपात्र हुन यिनको पछि लागेर जीवन ध्वस्त किन पार्ने तपाइले ? हो त्यसैले म भन्छु हजुरलाई, हामी नारीहरुको बेदनाको मर्म न राष्ट्रले जान्यो न पुरुषहरूले नै ? हो, यस्तो समयमा किन हतार गर्नु हुन्छ? मलाइ छोडेर जाने कुरामा के उपलब्धी देख्नु भो ? म पनि त यो देशको नागरिक हुँ । मेरो पनि त कर्तब्य छ जति हजुरको ? फेर्नै परे समयले काँचुली आफै फेर्छ, हामीले चाहेर मात्र हुदैन बुझ्नुभयो ?'

'मानेँ सुनु, तिमीलाई । हो हाम्रो क्रान्तिवीर जन्मेपछि म यो घरमा हुने छैन । लोकतन्त्रको त्यो बिहान नआएसम्म म भूमिगत हुनेछु।'

नारीको दिल जसले जान्यो स्वर्ग त्यही हो पुरुषको लागी, जब नारीहरू पिडित हुन्छन, दुखी हुन्छन, त्यो समाज र देशको पनि भलो हुँदैन। जहाँ साहित्य शुन्य हुन्छ, त्यो समाज मसानघाट समान हुन्छ । नारी नै साहित्यकी जननी हुन। नारी बिनाको साहित्य र पुरुष बिनाको इतिहास अर्थहीन हुन्छ ।

आज क्रान्तिवीरको जन्म ।
समाजका गरीबहरुको जमघट। मानिस एक आपसमा कुराकानी गर्दैछन । माहोल बड़ो तनावपूर्णजस्तो देखिएको आभास छ । एउटा गुप्तचरको गाडी आए जस्तो देखिन्छ । मानिस त्राहित्राहि देखिन्छ्न ।

ड्याम~~ गोलिको आवाज आउछ । गोली सुनीता (सुनु)को छातिमा लाग्छ, ढल्छिन भुइमा। हातको बालक हुत्तिएर पुलिसकै छातिमा पर्छ । सुनिताको हालत देखि पुलिस आफै आपतमा पर्छ । गोली लागेको घाइते बाघ जस्तै उ छपाछप पुलिसलाइ काट्दै हुन्छे । अचानक एउटा पुलिसको हातबाट ऊ पनि ढल्छ मानिसले तुरुन्त अस्पिताल पुराउछन । त्यसपछि ऊ कहाँ पुग्यो कसैलाई थाहा भएन । इतिहासको त्यो घडी सुनु शहिदको बिरंगना बनेर इतिहासको पानामा देखिन्छिन, आफ्नो इतिहास आफै बनाइन सुनीताले । क्रान्तिबीर, उनको महान सन्तानलाइ जन्म दिएर । त्यो क्रान्तिवीर अबस्य आउछ - नयाँ युगको नयाँ परिवर्तनकारी बनेर ।

रातो सूर्यको ज्योति बोकेर आफ्ना आमा र बाबाको लामो अभिलाषालाइ पूरा गर्न । मानौं ऊसले शपथ र बाचा कसम लिए झैं लाग्छ, स्वार्थी नेताको कारवाही अभियान र नयाँ युगको पहिचान गर्ने ।

त्यो सुन्दर बिहानको पर्खाइमा मेरा आँखा लोलाई रहे.. पाना रोकिएको थिएन ...........इतिहासका पानाभरी थपिदै थिए- यस्ता अरू धेरै क्रान्तिवीरका कथाहरु ।


इन्द्रेनी शर्मा "जलद"
प्रगतिनगर नवलपरासी, लुम्बिनी
हाल , लिस्बोन पोर्तुगल
indreni _sharma @yahoo .com