Tuesday, 3 May 2011

गजल - राजेन्द्र मल्ल




सपना नि के के देखें चितामाथि हाँसीरा'थें ।
रुँदै थिए आफ्नाहरु मचैं फेरि नाचिरा'थें ॥

हरे ! बास बैकुण्ठको राम नाम सत्य भने ।
लाश देखे अरुलेचैं मचैं फेरि बाँचिरा'थें ॥

आँशु पुछ्दै बिदा दिए हामी घर फर्क्यौं भने ।
माया मारे सबैले नै मचैं प्रेम साँचिरा'थें ॥

दानी मान्छे भन्या सुनें कस्तो नामी पनि भने ।
लिनु पर्ने कति भनी मचैं औंला भाँचिरा'थैं ॥

राजेन्द्र मल्ल

0 comments:

Post a Comment