गजल

अशोक पार्थिव तामाङ
मानिस गधा भएर , अरूको बिचार बोकेको छ ।
निर्धा दुब्लो देख्नै हुन्न, कुकुरले झैं टोकेको छ ।।

गरीखाने भन्दा पनि , आरिष गर्ने धेरै भए ।
मै हुँ भन्दै समाजमा ,सिंङान सहित खोकेको छ ।।


बाँच र बाँच्न देउ ,भए हुन्थ्यो यो संसार ।
मन नमिले दाब्नु पर्छ ,भन्ने मन्त्र घोकेको छ।।


समाज एउटा फुलबारी हो, थरीथरी फुल्नु पर्ने ।
पाइला पिच्छे रंगभेदको , बहानामा ठोकेको छ।।


परिवर्तन हुनु पर्छ , संसार पनि समय सँगै ।
नाम जति फेरे पनि ,लालमोहर तोकेको छ ।।

तपेश्वरी - १, उदयपुर
हालः इजरायल
२० नोभेम्बर २०१०